Hanteer wat jy kan beheer.

Wat ‘n wyse waarheid. As jy soos ek, ‘n beheervraat van formaat is, is hierdie sin dalk juis wat jy nodig het om te hoor. My gedagtes vind deesdae nogal moeilik skuilplek, dis asof dit konstant opsoek is na die volgende ding wat op die to-do lysie te voeg, of dit verlang na dae en plekke en mense wat nou net ‘n mooi herhinnering moet wees. Dit gaan maak ‘n draai by ons goeie ou vriend ‘Wonder’ daar in ‘Wat As’ se straat. So nou en dan stop dit by ‘n verkeerslig, want die krag is af en ek moet werklik fokus wat om my aangaan.

‘n Vroutjie sê nou die dag vir my, ons hoef nie aandag te gee aan die mense wat hulle flikkers gebruik of by ‘n spoedgrens bly op die snelweg nie, ons moet aandag gee aan dié wat soos hooligans ry. Sy vertel my dat ons brein ook so werk; ons maak konstant ‘n skeiding tussen ‘veilig’ en ‘gevaar’ en hoe ons daarteen reageer.

Weereens, weet ek nie of ek my gedagtes jaag en of my gedagtes my jaag nie – maar ons hardloop in ‘n sirkel van absolute waansin, soos daardie liedjies wat jy nie eintlik weet hoe om op die ‘beat’ te dans nie. Soos Staying Alive van die Bee Gees. Dis ongemaklik en uit ritme. Dis bietjie hoe ek nou voel, in die middel van Februarie. Ongemaklik en uit ritme. Ek wil graag hoor dat ek nie die enigste een is wat so voel nie, maar ek leer ook dat dit okay is indien ek wel die enigste een is wat nou so voel.

Wanneer het ons moeg geraak in die middel van Februarie? Soos die tipe moeg waar jou hart en siel en gemoed mekaar pep-talk om die goeie geveg te bly veg terwyl jy na die sirkus om jou kyk en jou bes probeer om nie deel van die rooi-neus & fake glimlag patrollie te word nie. Die tipe moeg waar jou liggaam nie meer weet watter gogga’s om te veg; die kieme wat nog rondhang van ‘n pandemie of die gewig van ander mense se opinies, dit wonder ons terwyl ons met ‘n lekker kuggie die volgende stel oefeninge doen, want durf net nou opgee op daardie ‘New Year, New Me’ challenge, dan is die res van die jaar ook mos daarmee heen.

Ons is besig om onsself siek te maak. Ons blameer so graag die ‘samelewing’ vir elke nuwe trend wat teen ons geloof en beginsels gaan, maar skroom nie vir ‘n sekond om ons eie opinie daaroor te lig nie. Is nog ‘n opinie werklik wat ‘n situasie kan verander? Wanneer het ons vergeet is ook deel van die ‘samelewing’ en ons mag ook ons manier uitleef. Ons hoef nie aand-na-aand en maand-na-maand die leanste kos te eet, die 15km gaan draf of die nuutste uitrustings te dra nie. Ons hoef nie elke Vrydag in ‘n rooftop bar te sit en te ‘cheers’ op ‘n suksesvolle week, terwyl die glinster in jou oë eintlik die vlak trane is nie, nog meer, daardie onnatuurlike filters. Ons kla graag oor die lysies wat die samelewing so graag voor ons neus rond waai, maar hoekom herskryf ons nie daardie lysie nie? Ons is dan immers deel van die samelewing! Outnumbered, beteken nie invalid nie.

Net soos ons onsself siek maak met hierdie hondeskou van beter wees, beter doen, meer wees, meer hê, meer gee, en gelyk ook genoeg #SelfLove toepas.. so kan ons onsself gesond maak ook Met die regte liefde, die real wees en die deel waar ons weer iets doen sonder eers daaruit te baat.

Jesus het vir ons ‘n nuwe wet gebring, dat ons mekaar moet liefhê soos Hy ons liefhet. Begryp ek en jy werklik hoe lief Hy ons het. Ek dink as ons dit werklik begryp het, sou die liefde in ons samelewing ietwat anders gelyk het.

Nietemin, moet ons hanteer wat ons kan beheer. Ek en jy kan nie beheer hoe ander mense gaan reageer nie, so ek hoop dat jy die vrymoedigheid het om nooit jouself kleiner te maak sodat jy plek kan hou vir ‘n ander se ego nie. Ons weet nie wat die dag van môre inhou nie, so miskien kan ons bietjie minder daaroor bekommer; ek besef dis makliker gesê as gedaan – ons almal het verantwoordelikhede, maar gaan ‘n gebed ons nie verder bring as ‘n ge-worry nie? Ons onderskat die krag van gebed so graag, want ons wil teveel beheer wat ons nie kan hanteer nie. Hou op fokus op die dinge wat jy nie kan beheer nie, en kies om jou fokus te verskuif na iets wat jy kan kies. Dit is nie altyd lekker nie, want dit verg dat jy intensioneel met jou gedagtes en aksies moet wees, en soms is dit net makliker om vir die hooligan voor jou te toot! Maar jy sit nie agter sy stuurwiel nie, jy sit agter jou eie stuurwiel.

Dit is so in die lewe ook. Ons kan inspraak maak in ander mense se lewens, hetsy positief of negatief, maar ons sal nooit kan begryp hoe dinge op ‘n oomblik vir die persoon aan die ander kant lyk nie. Ons kan dit nie beheer nie, maar ons kan dit hanteer met bietjie meer liefde, compassion en genade. Ek wil amper sê dis soos Sunlight, a little really does go a long way.

Dink jouself in hoe jy gevoel het die laaste keer wat iemand vir jou gewaai het, teenoor die laaste keer wat iemand voor jou ingery het. Jy kan nie een van die twee situasies beheer nie, maar net omdat jy dit nie kan beheer, beteken nie dit hoef ‘n negatiewe uitkoms te hê nie.

As ek vandag kies om jou kliphard lief te hê, is daar absoluut niks wat jy kan doen om my te keer nie. As ek kies om vir jou te bid, is dit heeltemal buite jou beheer, maar buite beheer beteken nie dit gaan ‘n negatiewe uitkoms hê nie.

Miskien moet ons bietjie fokus om onsself en ons denkpatrone bietjie te re-wire. Soos ‘n rekenaar upgrade; net in ons gedagtes. Miskien moet ons bietjie die feit dat ons nie alles kan beheer nie embrace, want dit het nie altyd nodig om ‘n negatiewe uitkoms te hê nie. Miskien moet ons oefen om net te hanteer wat ons kan beheer, want die lewe is so kort om ekstra stukkies van alles wat ‘veilig’ en ‘gevaarlik’ om ons saam te vat op hierdie reis vir ingeval ons eendag face-to-face met so situasie kom. Een ding is ek seker van, God se genade sal jou daar ontvang, wanneer dit tyd is om dit te hanteer. Intussen, hanteer wat jy kan beheer en laat die res oor aan Jesus. Hy het elke straat, afdraaipad, stopstraat, spoedgrens en spoedhobbel reeds uiteen gelê. He’s got your back girl, He goes before you. Vat dit, koester dit, onthou dit en GLO dit.

Baie liefde!

Rouxnette

Lewe in die oortreffende trap.

Plofbaar-emosioneel, with a hint of crazy. Dit klink soos ‘n eksotiese cocktail by een van daardie fêncy Instagram restaurante, maar eintlik is dit hoe die lewe die laaste rukkie vanuit hierdie hart se vensters lyk.

Na ‘n vyfde koppie koffie besef ek dat kaffienne nie nou dadelik vir my die energie gaan gee wat nodig is nie, so onbewustelik, soos ons op elke advertensie en voorblad sien, maak ek nou maar ‘n groen teetjie met heuning want ons almal werk mos aan ons Desember-lyfies, asof ons nie reeds genoeg ander goed het om met onsself uit klaar nie. Nietemin, sit ek en teug lekker aan die koppie tee en ek dink by myself: is jy moeg, die tipe waar 8 ure se slaap dinge beter sal laat lyk? Is jy emosioneel – dalk hormone, dis mos altyd die hormone, veral nou dat ons mos ‘ouer’ raak. Is jy uitgebrand – hierdie laaste twee jaar was soos golwe wat net nooit ophou breek het nie. Wat gaan aan dat jy so plofbaar voel? Natuurlik lyk alles piekfyn en op hul plek van buite, dis mos een ding wat ‘sterk vroue’ sommer vroeg-vroeg bemeester, maar sodra die krane oopgedraai word is dit vloede, dan loop ons oë se sluise oor van wat ons harte werklik van vol is! Of is dit net ek?

Nietemin, sit ek nou met hierdie plofbare emosionele smoothie in my hart en ‘n koppie tee in my hand en ek onthou wat ‘n ou vriend so rukkie terug vir my gesê het, dat ek vol nonsens is, maar in die oortreffende trap.

Kyk die dag toe ek dit hoor was ek natuurlik op die verdediging, in die oortreffende trap! Maar vandag besef ek hoe hy die spyker eintlik heeltemal op die kop geslaan het. Ons lewe in die oortreffende trap. En so glansryk en fantatsies soos wat ons dit so graag en gereeld om Instagram wil maak, en soos wat dit ook werklik kan wees, is die moeilike, emosionele, uitgebrande en plofbare dele ook in die oortreffende trap.

God voel vêr, in die oortreffende trap. Die duiwel val aan, in die oortreffende trap. Mense stel ons teleur. Ons stel onsself teleur. Nuus berigte skree van negatiwiteit, dat ek sommer saam wil skree wanneer ek hoor nog iemand is vermis of nog ‘n boer vermoor. Verder sit ander diamante in hul naels en noem dit sommer ‘n gewone dag in the life of a housewife. Almal se gras lyk groener op die Instagram kant van hulle lewe en ons wonder waarmee is ons dan besig in ons eie lewens. Vriende word vreemdelinge en families praat nie met mekaar nie. Oomblikke word herhinneringe, waaroor ons een dag lag en ‘n volgende dag ‘n traan pik wanneer ons besef hoe vining hierdie lewe kan verander en dat alles werklik net vir ons geleen is, niks was ons eie om mee te begin nie, of jy nou die slippie daarvoor het of die maandelikse paaiment betaal, dit bly alles net geleen. Ons werk hard om onsself te bederf met ‘n minder plofbare cocktail, terwyl my hart oppad na daardie einste geselligheid ten minste 4 keer breek as ek in nog ‘n paar desperate oë by die verkeerslig kyk. Alles so groot paradoks.

Dan neem ek weer stocktake van wat in gedagtes en my hart aangaan en kom tot die konklusie dat ek wel moontlik effens emosioneel is, maar plofbaar is onafwendbaar in hierdie tyd, hoe bly mens neutraal as alles so ‘verkeerd’ om ons is? Ek weet ons leef in ‘n vervalle wêreld, maar liewe aarde, ek het nie besef die ‘wêreld’ is nou skielik oornag in my straat, in my gemeenskap, in my kerk en in my land nie. Ek weet die duiwel loop nog altyd rond soos ‘n brullende leeu, maar het ek wraggies nou eers die oogklappe langs die pad verloor?

Of ons nou reg was of nie, hier is dit nou. Die groot paradoks van plofbaar-emosioneel in die ootreffende trap.

Moet my nie verkeerd verstaan nie, die slegte goed wat aangaan in die wêreld is iets wat jou kan consume indien jy dit toelaat, en soms is dit blêrrie moeilik om nie consumed met dit te raak nie want dit word konstant in ons keel afgedruk.

Maar die geheim wat ek intussen, na lekker baie gesprekke met myself geleer het, is om nie die waarde van jou verhoudings te onderskat nie! Die verhouding wat jy met jouself het, gaan die pad aanwys vir die tipe verhoudings en vriendskappe wat jy in jou lewe gaan toelaat. As jou verhouding met Jesus wankelrig voel wil ek jou aanmoedig om juis intensioneel tyd saam God deur te bring. Die wêreld gaan soveel goed vir jou skree oor wat jy is, wat jy nie is nie of hoe jy moet wees, maar ek bid dat jy net jou ore aan God se waarheid sal uitleen en dat jou hart net aan Sy sagte gefluister sal vashou.

Mense stel teleur, maar ek bid dat jy genade in die oortreffende trap sal hê met die wat jou teleurstel – nie omdat hulle dit verdien nie, maar omdat God altyd genade met ons het, elke keer wanneer ons Sy hand los om ons eie roadtrip te vat wag Hy geduldig tot Sy GPS ons weer op die regte tyd en plek op die regte pad lei, en selfs dan wag Hy geduldig en vol genade om die pad verder saam met ons te stap – He never left, we’re just coming back. ‘n Waarheid wat niemand wil hoor nie: ons stel ook mense teleur. Ek kan nie boek hou van ander se teleurstellings nie, want ek hoop en bid die mense om my hou nie boek van die kere wat ek hulle al teleur gestel het nie. Just have grace. Just a little more, just a little longer en terwyl ons nou besig is, hê dalk sommer bietjie ekstra genade in die oortreffende trap, ons almal het dit so broodnodig, die ou by die verkeerslig en die vrou met die diamant in haar vinger. Ek en jy, ons almal.

Soms dink ek om dagboek te hou van my gebede ook. My horlosie en God s’n is glad nie in sync nie, en daarmee is ek heeltemal okay want as ons eerlik moet wees, was God al ooit laat? Maar dan, op ‘n dag gebeur iets waaroor jy maande, selfs jare terug gebid het, en ek wonder of is dit werklik van God af, of is dit net ek en my eie selfsugtige idee vir hierdie ideale lewe.

Vinnig onthou ek dan drie versies, en ek wil graag glo dat ‘n lewe in die oortreffende trap nie so slegte ding is nie. Oortreffend is nie sinoniem aan roekeloos nie, laat ek dit ook net duidelik stel. Maar dink jouself ‘n lewe in waar ons vir selfs net ‘n dag lief het, omgee, luister, ‘n ware vriendin is, bietjie meer genade met ons mede mens het, vriendelik is al het jy self ‘n af-dag..al hierdie dinge en soveel meer, net in die ootreffende trap. Kan jy jouself so wêreld indink?

Ek weet ‘wêreld’ is bietjie naief, maar maak dan jou eie wêreld so. Maak seker jou verhouding met God is in die oortreffende trap, die een waar jy niks wegsteek – al wee tons ons kan inelkgeval nie, maar die tipe waar ons na God toe hardloop om dankbaarheid ted eel of die vrymoedigheid het om met tranerige oë te vra vir net nog klein bietjie krag om ‘n week deur te sien. Dit sal verhoudings en vriendskappe kweek wat so lyk. Dit gaan jou nie minder wil maak skree oor die negatiewe dinge in die lewe nie, hulle gaan jou net help om eerder die positiewe raak te sien. Die dinge waaroor ons eerder wil sing, of braai, of drukkies uitdeel.

‘n Lewe in die oortreffende trap kan ook jou strength toets, want mens kry ook seer in die oortreffende trap. Maar, soos met alles in die lewe, leer mens in die oortreffende trap. As jy ook in die oortreffende trap voel en leef, maak seker die basis en vergrotende trap in jou lewe is sterk, gesond en gevestig.

“Now all glory to God, who is able, through His mighty power at work within us, to accomplish infinitely more than we might ask or think.”

Ephesians 3:20

“The thief comes only to steal and kill and destroy. I came that they may have life and have it abundantly.”

John 10:10

“For if you remain silent at this time, liberation and rescue will arise for the Jews from another place, and you and your father’s house will perish [since you did not help when you had the chance.] and who knows whether you have attained royalty for such a time as this [and for this very purpose]?”

Esther 4:14

Baie liefde,

Roux

‘Partykeer wil ek vir God vra om my te abba.’

Ek het oor die afgelope twee weke twee baie spesifieke wyshede bekom. Ek dink nie dit is eers ‘n geheim dat helfte van ons uitgeput is nie – ek weet ons is geneig om altyd hierdie tyd van die jaar te wag vir daardie tweede asem om in te skop sodat ons net weer nuwe moed bymekaar kan skraap om dit tot Desember te maak, maar ek glo ook ons almal het sedert Covid begin het nooit regtig van die uitputting herstel nie, ons begin en eindig ons dag met genade, dae word weke, weke word maande en voor ons ons oë kan uitvee is dit weer tyd om Kersboom op te slaan! Dit is wonderlik dat ons met genade ons dag kan begin en eindig, maar ek dink nie God het ooit veronderstel dat ons dit ‘net-net’ deur ‘n dag, week of maand maak nie. ‘Net-net’ is nie ‘n lewe in oorvloed nie!

Die afgelope twee weke was lekker uitdagend: tussen werk, roadtrips, verjaarsdae en loadshedding doen ek wat ek nog altyd die heel beste in my lewe kan doen, ek ‘wing’ alles. So deur die ‘gewingery’ raak ek aan die gesels met ‘n hartsvriendin. Al bly sy in Kroonstad maak ons seker om elke week in te loer net om seker te maak dinge gaan nog lekker. Jy weet, lekker met jou hart, en gemoed en siel en sommer by die werk en met die vriende en familie, ons het ‘n hele check-list om seker te maak ons is okay, en daar waar iets kort kom, dan tree ons in gebed vir daardie ietsie spesifiek wat nie so lekker is nie.

So raak ons aan die gesels oor die grootste tyd dief – sosiale media. Ek vertel haar hoe graag ek eerder net Facebook en Instagram wil delete, want ons val so maklik in die greep om gou te loer wat aangaan, net om te sien dit is juis alles wat jy nie wil sien nie. Niemand post dat hulle ook ‘n goor week het, of dat die antibiotika nie werk nie en die snotneus en sommer die trane nie ophou nie. Niemand post dat hulle baas nie te great is nie want ons is so dankaar ons het ‘n werk, let wel, my baas en kollegas is fantasties en ek verruil hulle vir niks in die wêreld nie, maar ek hoor die gesprekke wat ek met my vriende het en dan besef ek wanneer ek my seëninge tel, beter ek hulle sommer sewe keer tel!

Nietemin, scroll ons ‘mindlessly’ deur die feeds van mense wat ons nie eers kan verdra nie, om dinge te oordeel waarvan ons eintlik niks weet nie, maar die mees treffendste beseffing was dat social media nie op my tydlyne gesync is nie, maar blykbaar op elke ander person wat ek follow. As ek weer sien is die twee verliefdes op ‘n wit strand iewers in die wêreld besig om aan ‘n vierde pina colada’s te teug. Scroll jy bietjie verder af besef jy daar moes virseker ‘n uitverkoping by American Swiss gewees het want elke tweede couple is skielik verloof, en die wat nie verloof is nie, se trou foto’s lyk stunning, en die vriendin wat nie op die toue kon drink nie se maternity shoot lyk magies.

In ‘n kwessie van ten minste 5 scrolls is ek so negatief oor my eie lewe. Belaglik, nê! Ek vertel vir Amey van hierdie vreeslike mixed emotions wat ek nou hieroor beleef want meeste van ons weet dat meeste van alles op social media net so fake is. Almal is virseker daar vir die Liefde by die Dam foto’s want dis ‘cool’, maar waar is die foto’s van Susan in die kombuis met haar blik caramal treat, plat op haar boude op die kombuisvloer? Dis dalk nie so ‘cool’ nie, maar dis kosbaar! Wanneer het ons daardie authenticity verloor en vir wat het ons dit prysgegee?

Ek voel nie die Lightroom filters is die moeitewerd om sulke kosbare stukkies van lief herhinneringe te beroof nie. So dis toe waar ek vir haar sê ek het so bietjie time out nodig van hierdie speletjie – ek wil nie meer saam speel in ‘n game waar die wenner verloor en die verloorder ook verloor nie, want op die einde van die dag belowe ek niemand dink so baie oor jou soos wat jy aan jouself dink nie. Ek sit nie in ‘n Daily Coffee en dink aan ander mense nie, ek dink oh gats, wat dink ander mense van my. Maar hulle doen nie, nes ek ook nie aan hulle dink. So just let it be en let it go. Jy gaan met die lewe en al sy voorafgestelde verwagtinge moet uitmaak, want dit is ‘n onmoontlike taak om te vervul en intussen vergeet jy om werklik eintlik te lewe, en dit boonop te geniet!

Die tweede waarde was die wyse woorde van ‘n vier-jarige poplap, en dit het gelui: “Jy kan nie so vining bid nie, anders gaan Jesus jou nie hoor nie.” Eerstens, hoe kostelik is die kinderlike onskuld, en tweedens, hoe gelukkig is ek dat sy my met hierdie stukkie wysheid kom bederf – juis omdat ons bid en dankie sê vir haar melkskommel bederf!

Beide waarhede het my laat wonder of ons nie onsself uitput met al die ideale en tydlyne wat ons vir onsself skep in hierdie gejaagde lewe nie? Ons teleurstelling kom uit ‘n verwagting en hoewel ons ons verwagting in God plaas, verkies ons om die dagboek en die tydlyn in ons hand te hou. Soos Jesus, ek vertrou jou halfpad, maar ek wil net eers self doodseker maak oor hierdie saak. So asof God nie lankal reeds daar was en presies weet hoe, waar, wanneer en wat die situasie dan gaan wees nie. Dan raak ons moeg en uitgeput en dan wil ons soms vir Jesus vra om ons te abba want ons nie self meer krag om verder te loop nie. En ek dink as Jesus hier was sou Hy dit vir Sy kinders doen sonder om eens twee keer daaroor te dink, of Hy sou hulle leer om stadiger te bid sodat God hulle kan hoor.

Ieder geval, bly God en gebed die antwoord op die saak.

Dalk moet ons bietjie meer intensioneel by God uitkom en meer gesprekke met Hom hê as oor mekaar en dalk moet ons maar daardie tassie vol verwagtinge en tydlyne wat ons so graag saamsleep neersit, dan sal ons ‘n nuwe krag ontdek wat nie sal vereis dat God ons hoef te abba wanneer ons moeg raak nie. Raak net ontslae van die dinge wat nooit joune was om in die eerste plek te dra nie.

En dalk moet ons stadiger begin bid. Sodat ons regtig kan bid. God ken ons harte en weet wat ons gaan vra nog voor ons dit kon spreek, maar Hy wil in verhouding met jou wees want Hy het jou so diep lief, so lief dat Hy dit nie op social media verkondig het nie maar op ‘n kruis. Hoe underserving is ek nie van sulke tipe liefde nie. Hoekom sal ek nie intensioneel langer met ‘n God van sulke tipe liefde wil gesels nie. God wil hoor wat in jou hart aangaan voordat social media daarvan hoor. God sit en wag vir jou, Hy het die wêreld se tyd vir jou, wanneer gaan ons leer om ordentlik tyd te maak vir God ook?

Die heel laaste ding wat ek vandag vir God wil dankie sê is die absolute blessing op blessing wat Hy in hierdie mense verkondig, ‘n 25-jarige en ‘n 4-jarige. Moet nooit toelaat dat iemand jou laat glo jou ouderdom beperk God nie, dit doen nie.

As jy vandag op ‘n lekker plek is en jy het nie nodig vir God om jou te abba nie, wees jy die vriendin wat ‘n ander vriendin abba! En as jy voel jy het vandag stadig genoeg gebid en regtig jou hart ondersoek, wees die vriendin wat saam met iemand anders stadig bid. Kyk, dis nou noodwendig ‘n oefening wat die wêreld gaan verander nie, maar tenminste sal een persoon deur jou bereidwilligheid om ‘n " vessel" vir God te wees, weer opnuut God se genade leer ken.

Wees lekker. Wees die abba vriendin en bid stadig sodat Jesus jou kan hoor!

Baie liefde,

Roux 😊