Wat Ek In My Nuwe Jaar Wil Onthou

In die week het ek my verjaarsdag gevier. Natuurlik was my dag vol bederf, boodskappe en mooi wense wat instroom, en 'n paar geskenkies. Later die aand toe ek nou so by myself sit, wonder ek net waarom ons verjaarsdae vier. Ek word geluk gewens en kry geskenke omdat ek ouer word en nog 'n jaar oorleef het, maar ek het nie werklik 'iets' gedoen nie, dis bloot net genade wat my nog 'n jaar deur gedra het, en dit het my aan die dink gesit vir 'n paar dinge wat ek in my nuwe jaar wil onthou:

Om nog 'n jaar gespaar te word, is net die Here se genade. Aan die einde van my verjaarsdag het ek 'n punt daarvan gemaak om die Here te dank dat Hy my nog 'n jaar deurgedra en bewaar het. Sê ek vir die Here genoeg dankie? Daar is soveel om voor dankbaar te wees, maar hoe vinnig kla ons nie. Kla oor ons werke, ons mans, ons kinders, ons huistake. Maar in dit alles is soveel seëninge en genade. Ek wil meer en vinniger begin dankie sê as wat ek kla.

Terwyl ek die mense se boodskappe lees van " 'n mooi, sagte hart", " 'n inspirasie", "bly soos jy is", is ek amper verbaas want ek voel meeste van die tyd asof ek so hard probeer om 'n beter mens en vrou van God te wees, maar meeste van die dae misluk. Ek besef ek is soms te hard op myself, maar erken ook daar is sekere areas in my lewe waaraan ek moet werk en verbeter. Hierdie boodskappe motiveer my om werklik daardie vrou te word wat ander sien. Een wat opreg liefhet, vir ander omgee en hulle belangrik laat voel, 'n inspirasie en 'n voorbeeld is, en in al my dade en woorde vir ander Jesus wys.

Ek het my man ontmoet net voor my 26ste verjaarsdag. Dis agt jaar later en al wat ek kan sê is dat die tyd behoorlik gevlieg het. Ek voel soms of ek baie geleenthede deur my vingers laat glip het en ook dat ek jare gemors het deur te sukkel met dinge soos bitterheid. As ek nou terugkyk voel ek asof dit alles so onnodig was en ek kon soveel meer mooi herinneringe eerder geskep het. Ek wil nie meer oomblikke laat verby gaan nie, ek wil bietjie meer waag as dit by my drome kom, en ek wil die hier en nou geniet en ten volle leef, want net so is dit ook verby, en ek wil nie meer spyt wees nie.

'n Verjaarsdag is soos Nuwejaar. Maar dis jóú spesiale skoon bladsy. Ek begin nou weer met my 365 (+1 vir volgende jaar) dae en ek wil hulle elkeen laat tel. Tyd gaan te vinnig en die lewe is te kosbaar. Ek plaas my jaar in die Here se hande. Mag Hy vooruit gaan en my lei na waar Hy my wil hê.

Gelukkig is ons nooit te oud vir die Here om ons te gebruik of ons lewe te kom verander nie. En solank as wat Hy my nog 'n dag gun, wil ek dit voluit vir Hom leef.

Wees Versigtig Om Te Hiberneer

Ek hou van besig wees en geniet die rolle wat ek moet vervul, maar daar kom sekere dae wat dinge bietjie oorweldigend kan voel. Ek is ‘n vrou, ‘n mamma van ‘n besige amper-tweejarige, het ‘n ‘9-5’ beroep en is besig met ‘n aanlyn kurses wat nou al die vierde jaar inloop. Tussen die nimmereindigende huistake, roetienes wat aangepas moet word rondom beurtkrag, begrotings wat beplan word volgens winskopies, tyd maak vir my seuntjie, en studeer werk tussenin in pas, voel ek baie dae of ek nie die merk haal nie. Ek kom nie by alles uit nie, en dit gee my sommige dae hartkloppings.

Wat is die eerste ding wat ons geneig is om te doen wanneer ons oorweldig, uitgeput, oorwerk, frustreerd, moedeloos ens. voel? Ek weet nie van jou nie, maar gewoonlik op my slegste dae gaan ek in hibernasie. Ongeag alles wat nog my aandag nodig het en my ‘to-do’ lysie wat langer word soos die sekondes verby tik, beland ek in ‘n hopie van niks doen nie. Of altans nie enige iets produktiefs nie. Sulke tye kan ek vir ure op sosiale media rond kuier terwyl die wêreld om my vergaan. Want nou hoef ek nie te dink nie, hoef nie aandag te gee aan die gevoelens nie, en kan my verantwoordelikhede ook (vir nou) ignoreer.

Wikipedia beskryf hibernasie as “a state of minimal activity and metabolic depression…”. Klink dit nie van pas nie. Minimale aktiwiteit (kuier op sosiale media). En depressief. Dis hoe ek sommer dan net voel. Bleh, lus vir niks en niemand, en alles voel na te veel moeite – selfs om net anders te begin dink.

Maar hierdie niks doen is eintlik die grootste fout wat ons kan maak. Daar word nie verniet gesê ledigheid is die duiwel se oorkussing nie. Hy wag net vir die oomblik wat ons gedagtes te moeg is om hom te veg en dit makliker is om oor te gee aan die negatiwiteit. En so hou hy ons weg van ons God-gegewe verantwoordelikhede so lank as wat hy kan. Soos een van my gunsteling skrywers sê: “If the enemy can isolate us, he can influence us” (Lysa Terkeurst).

En dis presies wat hy sal doen as ons nie opstaan en doen wat God van ons verwag om te doen nie.

God het vir ons elkeen verantwoordelikhede gegee. Verantwoordelikhede wat Hy van ons verwag om na te kom of ons nou lus voel of nie. Ons kan nie net God se Woord gehoorsaam en Sy opdragte deurvoer op die dae wat ons goed en vol lewe voel nie. Nee, ons moet nie deur ons emosies (vlees) beheer word nie, maar deur die Gees van God (Gal 5:16). Daarom is dit so belangrik om in tye wat jy voel jy wil eerder hiberneer, op te staan en net die volgende verantwoordelikheid na te kom.

Jy hoef nie ‘n lang te-doen lysie te hê nie. Jy hoef nie alles te probeer doen nie. Daar hoef nie ‘n plan te wees nie. Doen net die volgende ding.

Of dit nou is om as vrou vir jou gesin te gaan kos maak.

Of om saam met jou kinders blokkies te bou.

Of dit nou is om die strykwerk te doen.

Of om nog ‘n hoofstuk van jou kurses te begin.

Wat ookal jou God-gegewe verantwoordelikhede is, pak die volgende taak aan. En al kom jy net by een die dag uit, dan was dit steeds beter as om in ‘n hoekie te sit en niks te doen nie. Jy hoef nie jouself in ‘n koma te werk nie. Jy hoef nie perfek te wees of ‘superwoman’ te wees nie. Jy moet net teenwoordig wees en jou ‘iets’ doen.

Ons is slegs verantwoordelik vir ons dade.

God is verantwoordelik vir die resultate.

Ek weet jy sit nou seker daar en dink: Maar ek voel nie lus nie. Ek het nie krag nie. Dit neem te veel energie om op te staan en iets te gaan doen. Dis koud, dis nat, dis winter. Maar wees versigtig om te hiberneer en so die duiwel ‘n inkom kans te gee.

Doen net jou deel. En God sal die res doen. Wees getrou in jou verantwoordelikhede en God sal getrou wees en voorsien, ‘n pad maak, die uitweg gee.

So, Mooistevrou, ek glo jy kan. Staan op, skud die duiwel af en gaan doen dit wat God jou na toe lei.

“Wat Maak Ek Met My Teleurstelling, Here?”

Nadat ek al my “hoekoms?”, “waaroms?” en “ek verstaan nie” deeglik met die Here gedebateer het, moes ek uiteindelik by ‘n punt kom waar ek met semi-aanvaarding na Hom draai en vra, ‘oukei, Here, maar wat maak ek nou met die teleurstelling?”

Want dis alles goed en wel om te kan aanvaar dat wat gebeur het, het gebeur. Dat daar heel moontlik nie ‘n tweede kans gaan wees nie. En dat niks die resultate nou kan verander nie. Maar hierdie neem die groot, teleurstellende gat weg wat hier in jou binneste sit nie.

Mense probeer troos deur te sê, ‘alles gebeur met ‘n rede.’ Dit is dalk so, maar dis nie te sê dat die rede die Here se wil was nie. Ons is vry mense wat vrye teuels gegee is om ons eie keuses te maak, en soms is dit as gevolg van ons eie kop volg, wat ons in ‘n ashoop wil gaan sit. Sommige keer is dit net ‘n verloop van omstandighede omdat ons in ‘n onperfekte wêreld leef.

Of hulle sê, ‘God sal alles ten goede laat mee werk.’ Beslis waar, maar om ten goede mee te werk beteken nie noodwendig ek gaan ‘n tweede kans kry nie. My ten goede meewerk en die Here s’n is nie gewaarborg om dieselfde te lyk nie. En net partykeer gaan ons nie eers die goeie uitkoms daarvan hierdie kant van die Hemel ervaar nie en sal ons eers die mooi uit die prentjie sien wanneer ons eendag daar bo kom.

Hierdie woorde en bemoediging help dalk vir ‘n oomblik, maar dit keer nie daardie dae wat die teleurstelling weer soos ‘n vars golf oor jou spoel nie. Wat maak jy met die teleurstelling dat dit jou nie so onderkry nie? Dat daar nie tydperke is wat alles goed gaan net vir daai dag om weer te kom wat jy met al jou vrae sit nie? Dis asof jy nooit regtig vorentoe gaan nie en nooit werklik oorwinning hieroor kry nie.

Teleurstellings kom in alle vorms en grotes.

‘n Geleentheid wat jy gemis het wat sou help vir ‘n droom om waar te word.

‘n Werksoffer wat nie deurgekom het nie.

Iemand se woorde of aksies wat jou seergemaak het.

‘n Finansiële deurbraak wat nie uitgewerk het nie.

‘n Huwelik wat misluk het.

Kinders wat van die pad afgedwaal het.

Jou gesondheid of liggaam wat jou in die steek gelaat het.

Jou doelwit wat nie bereik is nie.

So wat nou gemaak? Want ek kan nie die situasie verander nie. Ek kan nie ander mense verander nie. Ek kan nie tyd terugdraai of ‘n tweede kans kry nie.

Die Here stel belang in elke deel van ons lewe, maar Sy algehele fokus is nie om die klein detail van die prentjie wat ons het, als mooi bymekaar te laat pas nie. Hy sien en kyk na die veel groter prentjie. Sy uiteindelike groot doel vir elkeen van ons is om ons karakter en menswees te vorm en te buig en nuut te maak sodat ons al meer soos Jesus kan word.

“Dis egter nie al nie – ons jubel selfs in ons swaarkry, want ons besef dat die swaarkry ons leer om te volhard. Op sy beurt kweek volharding betroubaarheid van karakter; en betroubaarheid van karakter versterk ons toekomsverwagting. En hierdie toekomsverwagting sal ons nie teleurstel nie, want ons weet hoe lief God ons het. Hy het sy liefde mos in ons harte uitgestort deur sy Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.” – Romeine 5:3-5

Hoekom is verandering so moeilik en swaar? Hoekom voel dit of ons gebreek moet word voor ons nuutgemaak kan word?

Jare se ou patrone het ons gebuig en gevorm in die mens wat ons vandag is. En soos ‘n gebreekte been wat verkeerd vasgegroei het, moet ons ook eers gebreek word voor ons in die regte rigting gedraai kan word en kan groei in die beeld van Christus. Geen gemaksone gaan jou ooit forseer om nuut en anders op te tree nie.

Die Here sal van elke geleentheid in ons lewe gebruik maak om aan ons te skaaf en te werk. Daar is nie ‘n geleentheid wat Hy sal laat verby gaan om ons nie beter te maak nie – vir ons eie beswil en vir Sy glorie. Selfs jou diepste, seerste teleurstelling sal Hy gebruik.

So wat maak ek met my teleurstelling, Here? Ons gee dit vir Hom en ons vra dat Hy ons ‘n beter mens aan die anderkant hiervan sal laat uitkom.

In plaas van om te bly terugdink en te hoop op wat kon wees, span al jou fokus in op die hier en nou. Besef die realiteit van jou situasie nou, en vra jouself ‘hoe kan ek beter word, meer soos Christus word, danksy my teleurstelling?’

Die enigste vaste versekering wat ons het, is dat God ons nooit sal teleurstel nie. So ja, Hy sal alles ten goede laat meewerk, Hy bly God en bly in beheer en is getrou, en Hy sal jou nooit alleen laat nie. Leef vir Hom. Fokus op Hom. Gee jou seer vir Hom. En laat dit alles jou vorm en druk en buig en trek om net al meer die vrou te word wie Hy ingedagte het.