Aan die vrou wat ek aanhou in die steek laat

Alhoewel ek weet dat ek dit nie altyd wys nie, en alhoewel ek jou deur die jare so seer gemaak het, laat ek begin deur te sê dat daar so baie dinge is wat ek van jou liefhet.

Ek is mal daaroor as jy in die herfs ontdooi/lewendig word, al is alles besig om dood te gaan. Dit herinner my dat jy die skoonheid in dinge vind, selfs wanneer dit tot ‘n einde kom. Ek hou daarvan dat selfs in jou moeilikste tye wanneer jy nie die pad voor jou kon sien nie, jy in elk geval gekies het om aan te gaan. Jou veerkragtigheid is 'n deel van jou waarvoor ek jou nooit genoeg krediet gegee het nie.

Ek weet dat ek jou al meer kere platgeslaan het as wat ek jou opgelig het, en ek weet dat ek nie altyd die plooie by jou oë gesien het as jare se glimlagte en lag nie, maar eerder 'n fout wat nooit reggemaak kon word nie. Ek weet dat wanneer jy goed gevoel het oor jouself, het ek daardie brose plant van selfliefde wat jy so saggies gegroei het, vergiftig.

Ek is jammer dat ek, vir elke keer wat jy vir my gesê het dit gaan goed met jou, amper onmiddellik met jou saamgestem het. Dit is nie dat ek wou nie, ek het net my vrese meer geprioritiseer as wat ek jou geprioritiseer het.

Ek hoop dat jy my glo as ek sê dat ek van nou af belowe om die eerste persoon te wees op wie jy kan staatmaak in tye van chaos en onsekerheid. Ek belowe om jou lief te hê wanneer jy voel jy is “unloveable” en daar vir jou te wees wanneer jy voel niemand anders is nie.

Ek sal nie meer met jou spot wanneer jy besluitloos is om jou koffie te bestel nie, want ons kan dan saam lag. Ek sal jou nie dwing om paniekerig te raak as jy jou trein mis nie, want daar sal altyd 'n volgende een wees. En wanneer jou hande bewe van golwe van angs, sal ek die eerste persoon wees wat hulle vashou.

Ek weet dat ek net een kans staan ​​op 'n liefde soos joune, en hierdie keer belowe ek om dit reg te doen. Ek hoop dat jy kies om my te vergewe vir al die kere wat ek jou minder laat voel het as wat jy is, want ek weet dat daar niemand in hierdie wêreld is wat ek meer moet liefhê as jy nie.

Liefde,

‘n Jy wat belowe om beter te wees.

Foto: Farrinni

Wanneer dit voel jou drome en jou lewe word oorrompel met deurmekaarheid...

Hierdie laaste paar maande van my lewe moes ek leer om nuwe seisoene in te vaar met nuwe oë na hulle te kyk, met nuwe geloof en hoop en moes ek leer dat dit okei is om jou drome vir eers opsy te sit totdat ek weer ek is. Om besluite te maak in die midde van worsteling en 'n "transition" tydperk, is seker een van die moeilikste dinge, veral wanneer jy oorval is met deurmekaarheid tussen reg en verkeerd en jy so bang is jy maak 'n fout of kies verkeerd.

Wanneer jy deur 'n toksiese seisoen gegaan het, stel jy vir jouself beskermingsmeganismes, wat maak dat jy automaties op 'n sekere manier reageer. As iemand wie alles "internalize", was my eerste reaksie om stil te bly en "okei" te wees met sekere goed, om moontlike bakleierye te vermy en nie lus te wees vir 'n atmosfeer nie. Waar voorheen sou ek my sê sê, ek sou opstaan vir myself, maar jou menswees word so geaffekteer na aanlopende gebeurtenisse, manipulasie, gaslighting en so meer, dat jy jouself en jou eie stem bevraagteken en jy jouself betwyfel, jy plaas alles anders op n "pedastal" en dink die fout lê by jou of dat jy's té erg, of dalk is dit nie so nie, of miskien sien ek verkeerd... Hoe jy voorheen sou reageer, is nou anders, en om deur dit te breek, deur al die mure wat jy gebou het, moet jy jouself verwyder van die dinge wat 'n rol gespeel het in dit.

Om jou drome op "hold" te sit, beteken nie dis verby nie, dit beteken maar net die seisoen waarin jy is, is nie reg om die vrugte daarvan te pluk nie; en indien iets nie behoort te wees nie, sal 'n ander deur weer oopgaan. Ek moes leer om te laat gaan, te vergewe met die wete dat, vergifnis vir myself is, net soos grense en beperkinge met wie en wat ek weer in my lewe toe laat. Ek moes van voor af leer om geduldig te wees met die proses en dis so belangrik om te leer uit die gebeurtenisse en terug te gaan na waar dinge verkeerd begin loop het in myself en my lewe; en dan stukkie vir stukkie deur dit te werk en te genees.

Al manier hoe ons werklik vorentoe kan beweeg is om deur die ou dinge te werk en dit te laat gaan.

Soms gebeur soveel dinge uit die bloute juis om ons tot stilstand te bring, juis sodat ons die inner werk kan doen, en ja, soms sit ons in situasies waarin ons onsself in laat beland het, toe ons geweet het dis nie reg nie, maar steeds aangehou het met dit - dis ook okei, ons is mens, soms weet ons nie van beter nie.

Ek het myself belowe dat Covid nie my hoof rede sal wees hoekom dinge verkeerd gegaan het nie, en dit is nie, dis vir seker nie, maar dis deel van dit. Covid het meeste van ons se lewens kom omdraai en moes ons aan 'n plan B dink en bitter vinnig ook. Soos meeste van julle weet, is ek 'n trou fotograaf, iets wat ek so lank aan gewerk het en opgebou het vir die laaste 11 jaar, dis eintlik 'n onderwerp op sy eie, maar dat iets op so 'n punt moes kom wat jy jouself so erg bevraagteken het, jy niks meer energie of kreatiwiteit oor gehad het om iets te offer nie; jy jou tassies pak en uitbeweeg het uit 'n situasie wat jy allankal moes los - en toé die krag kon kry om dit wel te doen; besef jy wat op des aarde het jou besiel. Covid was maar net 'n "add on"; die krag probleme, dit alles was maar net nog iets by 'n bondel wasgoed. Iets wat jou harde werk en passie vir 'n bietjie, tot stilstand kom bring het. Ek was bereid om alles op te gee.

Tydens hierdie proses van "transition", kon ek nie dink aan wat die volgende week, maand of jaar sou inhou nie, jy dink letterlik aan die hier en die nou en om die bietjies deur te werk vir wat jy menslik voor kans sien. Elke dag was 'n stappie nader aan die ek wat nog altyd daar was. Ek moes leer dat om vir nou eers aan myself te dink, sou in ander mense se oë die meeste selfsugtigste ding ooit wees, maar vir myself die nodigste, en om die waarheid te sê, ek het nie regtig omgegee wat ander meer dink nie. Ek het soveel gegee en gegee totdat daar niks meer oor was om te gee nie, en waar het dit my gelos? Iemand wie se liggie doodgeblaas was, of so te sê net net. Om jouself te verloor is 'n harde hou; maar om op te staan en dit te "face" is die braafste ding wat jy kan doen. Ek sal vir altyd anders kyk na depressie, angs, stres, gewigs probleme en die lys gaan aan; want nie net is dit werklik daar nie; dis 'n "mental battle" en as jy nie hard werk om daar uit te kom nie, sal jy dieper en dieper daarin vassit.

Ek bevind my tans in Ierland (laaaang storie wat ek nog in diepte wil deel wat soveel dinge behels); maar ek doen 'n kursus hier, iets wat ek myself mee "gechallenge" het en besluit het, ek gaan iets doen wat ek nooit voorheen sou of wou doen nie, inteendeel ek wou nie weer leer nie, maar ek wou iets buite my gemaksone doen. Toe die besluit moes tref gaan ek terug of bly ek vir eers, was die worsteling net om 'n besluit te maak so moeilik; en ek sal nooit vergeet hoe ek gesukkel het om tussen al die wat asse, die dinge by die huis, my onopgeloste goed, besighede en alles wat volg, deur te breek om net te besluit nie. Onsekerheid oorval jou, maar iets binne jou "challenge" jou om die kans te vat. En toe ek het; het die regte deure oopgegaan om hierdie geleentheid aan te pak. En dit het dalk vreemd gelyk, skielik en ongevraagd vir ander, maar vir my, kon dit nie op 'n beter tyd gebeur het nie; om iets te besluit, of dit dalk reg was of verkeerd was, om soms net daardie besluit te maak is 'n stappie vorentoe, is daar spasie om mee te werk, dit verlig die gedagtes van onsekerheid en dit "dwing" jou om in 'n nuwe rigting te dink; dis soms al wat jy nodig het om weer met nuwe perspektief dinge aan te pak - besluit net. Ek kan weer asem haal (so tussen deur omstandighede), nuwe dinge leer, nuwe mense leerken - ek leerken weer wie ek is, en die passie wat so lank in my gebrand het, vir fotos, ontwerp en skryf; kom nou weer terug met nuwe perspektief. Soms voel dinge nog deurmekaar, alles wat ek nog moet uitsorteer, dinge wat "op hold geplaas was"; my mense, my katjie wat my lewe is, my wêreld, gedagtes en dinge waaroor mens so wonder; jy voel in sekere goed het jy misluk, of jy't sekere mense teleurgestel, en ander kere besef jy jy't gedoen wat jy gedink het reg was op daardie oomblik en hoe kon jy inelkegeval rasioneel dink met alles wat aangegaan het. Tog in dieselfde asem weet ek dat die Here hier werk in my en met my, en elke proses het 'n worstelings tydperk, nie alles gaan sin maak of duidelik lyk nie, maar al wat ek weet is, wanneer jy iets besluit het moet jy volhou en die pad loop en die Here vertrou dat iets goeds daaruit sal kom en dat Hy jou nie los nie, en Hy gee vir jou mense in jou lewe wat die pad saam met jou stap.

Elke einde, het 'n nuwe begin, en elke nuwe begin het 'n einde - ons raak so "fixated" aan die dinge waaraan jy so gewoond geraak het, die mens wie jy uitgedraai het, dat jy eintlik maar jouself in die proses 'verloor' het, stilgeraak het en haar stem laat wegsink het. In sekere gevalle was die oorsaak manipulasie en iemand anders se "issues" wat hulle op jou "project" het en jy maar net probeer "fix" het, en in dieselfde asem is dit dinge wat jy bly toelaat het dat mense oor jou loop. Ek dink ons almal behoort op 'n punt te kom waar jy net diep asem haal en besluit, genoeg is nou genoeg.

Alles voel nog so bietjie oorrompel en "all over the place", en elke dag is 'n leerproses; daar's soveel wat ek wil deel en nog gaan deel met die hoop dat iemand ietsie daaruit kan leer. Ek voel net dat hier iemand is wie nou in 'n "transition" tydperk sit en jy het geen idee hoe jou deurbraak lyk nie. Jy weet nie of kom jy of gaan jy nie, wat mense gaan dink of sê nie, alles lyk onseker en jy's bang. Al wat ek weet is, nou is nie die tyd om aan enigeiemand anders te dink as jouself nie; want al manier hoe jy weer by JOU gaan uitkom, is om deur die dinge te werk wat jou in die eerste plek hier laat beland het en as dit gaan beteken dat jy iets doen wat vir ander simpel gaan lyk; "so be it" dan doen jy dit, want dis iets wat gedoen moet word om jou by jou uit te bring. Om werklik weer te kan gee, te help, kreatief te wees, jou drome na te jaag, het jy nodig om [X] te doen om weer by [plaas jou naam hier] uit te kom.

Selfliefde op 'n Bybelse manier is die sleutel na wysheid, dit help jou om "intact te wees met jouself en jou Maker", dit bring jou inlyn met die Woord en wat God oor jou praat; as jy nie weet wie jy is nie en wat Hy van jou sê nie, gaan jy elke leuen aantrek na jou toe en dit gaan jou so deurmekaar maak dat jy nie weet of jy kom of gaan nie.

Wat moet gebeur sodat jy weer jy kan wees?

Wat was gesê wat jou woord laat betwyfel was?

Wat kan jy doen om jou selfvertroue weer op te bou?

Wie moet jy eers 'n bietjie uitskuif sodat jy weer duidelikheid kan kry?

Wat is op jou droom lysie, wat jy so graag wil aanpak?

Waarvan hou jy om te doen?

Wat laat jou lag en blom?

Jy's hier nou, en jy's nie alleen nie. Jy's op 'n goeie plek, want nie net is die groei proses 'n plek waar jy as mens gaan verbeter en sterker word nie, dis net 'n bewys dat iets groters en moois oppad is.

Adversities or hidden blessings:

Do you think that difficult moments stunt your growth or teach you something? I believe that behind every moment of adversity in your life, there is a blessing and a lesson to be learned.

Remember or think about this for a moment:” The deepest insecurity in your life, reveals something about the assignment that God has given you. The thing that the enemy resists most about you, is often the greatest thing that God has put inside of you. “ When we are trying to change or become better, whether for ourselves or because we want to fit in, belong or just grow, just remember that the first person who not going to like your growth, is the person who is going to have to change to stay in your life. Trials in life are a part of life. They are put there to show us our strengths and weaknesses. Not to break us. God never gives us more than we can handle. I have always believed that on the other side of our deepest fear are our greatest rewards and adventures. So live your life boldly and unapologetically. You owe no one an explanation for how you choose to live your life or how you choose to believe. Remember God made just one of you. No one in this world is like you, not even your children. Your life matters more than you know. So when you face insurmountable odds or difficulties in life, remember this,for everything that hurts you, find a way to overcome it. For everything that you feel is difficult for you, find a way to still do it. As long as you can do these things, stop listening to the mind, and just do it. If you want to know something about yourself then sit on your bed one night, and ask yourself a question, but you have to really ask yourself, really mean it and really dig deep…” what is one thing that I am doing wrong, that I know I am doing wrong. That I could fix, that I would fix?” When you meditate on that, you’ll get an answer. But it won't be the one you want, but it will be the necessary one. Your entire life can literally change in a year. You just have to love yourself enough to know that you deserve more, be brave enough to demand more, and be disciplined enough to actually work for more. Whatever you are going through right now is happening on purpose to forge you into the person that you were created to be ultimate. But if you quit, you will never get to be the person you were created to be. I will leave you with this. There will be times when standing alone feels too hard, and too scary, and we will doubt our ability to make our way through the uncertainty. Someone somewhere will say don’t do it. You don’t have what it takes to survive the wilderness. This is when you reach deep down into your wild heart and remind yourself. I am the wilderness. Never forget how precious you are, that your life was bought with someone else's blood, whether you deserved it or not. And that no matter what happens in life, what storms you face, if you are lucky or not, if the blessings overflow or dry up…God is always in control and His timing and plans are perfect. Here are some interesting and valuable life lessons from a 50-Year-old: 1. Have a firm handshake 2. Look people in the eye 3. Sing in the shower 4. Own a great stereo system 5. If in a fight, hit first and hit hard 6. Keep secrets 7. Never give up on anybody. Miracles happen every day. (See no.17) 8. Always accept an outstretched hand 9. Be brave. Even if you’re not, pretend to be. No one can tell the difference. 10. Whistle 11. Avoid sarcastic remarks 12. Choose your life’s mate carefully. From this one decision will come 90 percent of all your happiness or misery. 13. Make it a habit to do nice things for people who will never find out 14. Lend only those books you never care to see again 15. Never deprive someone of hope; it might be all that they have 16. When playing games with children, let them win 17. Give people a second chance, but not a third 18. Be romantic 19. Become the most positive and enthusiastic person you know 20. Loosen up. Relax. Except for rare life-and-death matters, nothing is as important as it first seems. 21. Don’t allow the phone to interrupt important moments. It’s there for our convenience, not the callers. 22. Be a good loser 23. Be a good winner 24. Think twice before burdening a friend with a secret 25. When someone hugs you, let them be the first to let go 26. Be modest. A lot was accomplished before you were born. 27. Keep it simple 28. Beware of the person who has nothing to lose 29. Don’t burn bridges. You’ll be surprised how many times you have to cross the same river. 30. Live your life so that your epitaph could read, “No Regrets” 31. Be bold and courageous. When you look back on life, you’ll regret the things you didn’t do more than the ones you did. 32. Never waste an opportunity to tell someone you love them 33. Remember no one makes it alone. Have a grateful heart and be quick to acknowledge those who helped you. 34. Take charge of your attitude. Don’t let someone else choose it for you. 35. Visit friends and relatives when they are in the hospital; you need only stay a few minutes 36. Begin each day with some of your favorite music 37. Once in a while, take the scenic route 38. Send a lot of Valentine's cards. Sign them, ‘Someone who thinks you’re terrific.’ 39. Answer the phone with enthusiasm and energy in your voice. 40. Keep a notepad and pencil on your bedside table. Million-dollar ideas sometimes strike at 3 a.m. 41. Show respect for everyone who works for a living, regardless of how trivial their job 42. Send your loved one's flowers. Think of a reason later. 43. Make someone’s day by paying the toll for the person in the car behind you 44. Become someone’s hero 45. Marry only for love. 46. Count your blessings. 47. Compliment the meal when you’re a guest in someone’s home. 48. Wave at the children on a school bus. 49. Remember that 80 percent of the success in any job is based on your ability to deal with people. 50. Don’t expect life to be fair. Last thought: Use your storms, take control of them, and do not fear them. Because of what we fear we open ourselves up to more of that. Remember “Jy is die storm!!”