Wanneer dit voel asof God besig is om jou te straf.

Mooiste vrou, jou gevoelens is normaal, maar dit is nie akkuraat nie. God het jou bitter lief, en Hy waak oor jou.

Om pyn en leiding te ervaar is bloot die gevolg van die lewe, nie omdat God jou wil straf nie. Hy sê dan in Jeremiah 29:11 “For I know the plans I have for you, plans to prosper you and not to harm you, plans to give hope and a future.”

Gisteraand om middernag lê ek steeds wakker, ek rol rond en wonder oor hierdie struikelblok wat voor my en my man soos ‘n berg lê. My gedagtes tuimel rond in my kop en die gevolgtrekking wat ek maak is dat God besig is om my te straf, want die berg wat tussen my en my man lê, is presies wat ek jare terug aan ‘n eks-kêrel gedoen het. Die enigste verskil is, dis nie my man se keuse om op te tree soos wat hy doen nie, daar is ‘n mediese rede daarvoor. Ek het ‘n keuse gemaak om hom so te aanvaar en dit is nie regverdig dat ek hom nou daarvoor wil verwyt nie.

Maar, die duiwel is baie besig en speel met my gedagtes. Ek sukkel om die duiwel te ignoreer. My hart is seer en ek wil nie so voel nie. Ek draai vir die hoeveelste keer om en sê hardop: “Ek word nie gestraf nie, God het mý lief!”

Ek wil eintlik net vir jou kom sê dat maak nie saak deur watter diep waters jy besig is om te gaan nie, God sal jou nooit straf nie. Want Hy het jòù lief!

As dit voel of die lewe jou vertrap

Ken jy dié gevoel? Jy weet nie of jy kom of gaan nie. Die lewe druk van alle kante moontlik en dit voel of jy net nie kan kop bo water hou nie. Asof jy amper-amper verdrink in die lewe met al sy curve-balls en wat nóg.

Is dit omdat dit die middel van die jaar is? Is ons moeg en net afgemat? Maak ons nie tyd om na onsself te kyk nie?

Watokal dit mag wees, soos met alles - is daar ñ plan, ñ uitkoms, ñ reënboog na hierdie storm wat tans in jou lewe woed. Dis nie ewig nie, dis aards, maar tog het ons ‘n gesonde verstand om ook te weet wanneer iets jou heeltemal te sleg beïnvloed om dit beter te maak.

Maar, sonder ons Vader , kan ons dit nie alleen vedra of beter maak nie.

“Geen versoeking wat meer is as wat 'n mens kan weerstaan, het julle oorval nie. God is getrou. Hy sal nie toelaat dat julle bo julle kragte versoek word nie; as die versoeking kom, sal Hy ook die uitkoms gee, sodat julle dit kan weerstaan.”

‭‭1 KORINTIËRS‬ ‭10‬:‭13‬ ‭AFR83‬‬

God se skrif is vir my so duidelik in 1 Korintiërs 10:13. Weereens kom dit daarop neer, God sal ons nie aan ons eie genade oorlaat nie. Hy sal jou nie in die water gooi en kyk of jy gaan verdrink nie. Sy reddingsbootjie is iewers agter jou. Want in hierdie seisoen is daar iets wat jy moet leer - Hy roep na jou, Hy soek jou aandag.

Mooistevrou, of jy hierdie bemoediging nodig het, of iemand wat jy ken. Haal eers asem en word stil, los waarmee jy besig is en besef, jy het hierdie.

Wanneer die lewe jou vetrap, dit voel of niks wil uitwerk nie, word stil en weet - Hy is met jou.

Mag jy in hierdie seer-seisoen groei, en so na Sy stem soek om te weet waarheen jy oppad is en wat Hy van jou verwag. Dalk is dit net om by Sy voete te gaan sit en oor te gee, dalk probeer jy te veel om self alles te doen sonder hulp.

Maak eers weer jou beker vol, dan sal jy weer kan oorloop van Lewende Water.

Wanneer jy lanklaas soos jouself gevoel het

Ek ken die gevoel, beter as wat jy dink.

Die gevoel dat jou beste dae agter die rug is.

Dat jou beste self agter jou is.

Die gevoel dat die persoon wat jy was, die passies wat jy voorheen gehad het, en die lewe wat jy vroeër vir jouself wou hê hopeloos los is van die person wat jy geword het.

Jy voel nie meer soos jouself nie. Maar daar is ‘n rede waarom jy so voel – een wat ter selfde tyd so angswekkend en verliggend is. Jy is dalk nie meer jouself nie. Jy is nie die persoon wat jy voorheen was nie, die een wat al die dinge liefgehad het, en geglo het in alles waarin jy eens geglo het. Jy het verander. Jy was al ‘n paar keer om die blok. Jy het dinge gesien en mense ontmoet. Dinge geleer wat jou beïnvloed het, op onomkeerbare maniere.

Jy is nie die persoon wat jy voorheen was nie. Maar dit beteken nie dat jy niemand is nie, wat dit beteken is dat jy in ‘n spesifieke stadium is. Jy is nie wie jy was nie en jy is nog nie wie jy gaan word nie. Jy is tussen-in. En die tussenin is waar al ons pynlike uitdagings opduik, maar ook waar die ongelooflikste groei plaasvind. Dit is die plek waar al ons onsekerhede uitgelig word, waar al ons struikelblokke uitkom. Dit is waar al ons lastige dele van wat dit beteken om onsself te wees, in die gesig staar, sodat ons uiteindelik dit kan oorkom. Die tussen-in fases van ons lewens is die moeilikste, die mees pynlikste en absoluut mees eensame van alle fases. Maar hulle is ook die belangrikste.

Hierdie is die tye wanneer ons uiteindelik uitvind wie ons is, waarvoor ons staan en wat ons vorentoe dryf. Die tussen-fases daag ons uit om al die ego-swaar ideale wat ons oor onsself het, te laat gaan en te besef wie ons eintlik is, diep binne. Wat ons wil hê as niemand kyk nie en hoe ons skyn as alles donker is. Die stadiums is nie daar om onsself te skei van wie ons is nie – hulle is daar om ons weg te skei van alles wat ons nie is nie. Hulle is daar om ons verdediging aft e breek, ons van ons egoistiese identeite te stroop en ons ted wing om te onthou wie ons is. Wie ons nog altyd was, wie ons altyd sal wees wanneer al die geraas en die chaos van voorgee verdwyn.

Ons sal uiteindelik weer soos onsself begin voel – bietjie vir bietjie, stap vir stap.

Solank ons uiteindelik bereid is om oor te gee wie ons was, en begin vordering neem na die briljante nuwe mens wat ons word.